Op de maandag dat ik het uitlas ging ik een rondje fietsen, hoewel ik na het lezen van TSR eigenljjk geen zin had. Ik kwam niet verder dan 30 km. Even afwachten, maar het zou kunnen dat de motivatie dermate gedaald was dat ik het winterseizoen zou moeten beginnen. Bah. De gedachte aan koude winteravonden waarop ik mij naar de garage zou moeten slepen om oneindig lange 60 minuten op de Tacx door te brengen maakte mij somber.
Maar gelukkig was daar het clubkampioenschap van Gaul op zaterdag 15 september in Nieuwegein.
Met een man of 40 stonden we aan de start. Voorafgaand hing er als vanouds een ontspannen sfeertje. De een had nog minder getraind dan de ander en de lichamelijke condities waren zo slecht dat het als een verassing moest worden beschouwd, zouden meer dan vijf man de finish bereiken. Altijd hetzelfde liedje, iedereen kan het meezingen. Het startschot van de wedstrijd is het slotakkoord, dat nog even werd aangedikt door een geneutraliseerde eerste ronde.
Daarna was alles anders. De smoesjes waren verdwenen, de pap in de benen weggespoeld met een mix van 53x14 en melkzuur. Wat een genot! Op het klimmetje werd zo nu en dan nog wat naar elkaar gekeken, maar verder legde de groep het parcours af in een perfecte lijn. Dat een groepje van 5 man na 3 kwartier wegreed was mij even ontgaan, maar het deed niet ter zake. Niets is fijner dan op leven en dood sprinten om de 6e plek. Ik werd 14e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten