Op 26 februari werd de opening van het wielerseizoen gevierd. De coureurs hadden al wat vakantiewerk verricht in Australië, Qatar en Oman, maar het echte werk begon nu pas. De Omloop Het Nieuwsblad werd verreden in werkelijk afgrijselijke omstandigheden: wind, regen, kou. Alleen beesten als John Degenkolb hadden het aangedurfd met korte mouwen en korte broek te fietsen. De anderen fietsten in winterkledij: dikke handschoenen, overschoenen en zelfs mutsen waren gemeengoed.
Het was een prachtige koers, waarin Rabobank de tiende winst van het seizoen greep. Sebastiaan Langeveld sloop weg uit het peloton en reed op indrukwekkende wijze naar een comfortabele voorsprong. Alleen Flecha kreeg het voor elkaar om het gat te overbruggen, maar moest toch aan het kortste eind trekken op de finish.
Langeveld geldt al enige jaren als een groot talent. Toen hij nog bij Skil-Shimano reed gaf hij het nationaal kampioenschap aan Boogerd door kramp te simuleren, maar iedereen doorzag het spel: Boogerd had het met de toekomstige Rabo-renner op een akkoordje gegooid. De jaren daarna waren net wat minder voor Sebastiaan. Hij reed fraaie uitslagen, maar kon nooit een grote overwinning behalen. Tot zaterdag 26 februari 2011.
Tijdens het winnaarsinterview gebeurde er iets vreemds. Op de vraag van de interviewer hoe hij tot zijn overwinning was gekomen antwoordde hij het volgende: “Ik heb in de winter met een aantal mensen om me heen heel hard gewerkt om …..eeh....(..zucht..)... eeeh....alles op een rijtje te krijgen en er echt vol voor te gaan...”.
Wat?!?!
Ik dacht dat hij zou zeggen: “Ik heb afgelopen winter als een beest getraind, ben vijf kilogram afgevallen en was tot op het bot gemotiveerd. Bovendien hou ik van vies weer.” Nee hoor, hij had in de winter alles op een rijtje gekregen, met behulp van een aantal mensen. En hij moest erbij zuchten.
Ik ben geen psycholoog en kan mijn gevoel dus niet wetenschappelijk onderbouwen, maar als dit geen fraai eufemisme voor dopinggebruik is, eet ik een binnenband op.
Harry Koene
- Harry Koene
- Netherlands
- Fietsfreak, mooi-weer fietser. Liefst bergop, maar op vlakke beter. Zelfbenoemd EPO-kenner
Tja, wat moeten we ervan denken. Ik vertrouw de rabo-renners altijd net iets meer dan sommige anderen.
BeantwoordenVerwijderenWat ik bijzonder vond, was dat we een jaar niets van Langeveld gehoord hebben en dat wielerkenner Wuyts hem vooraf tipte als winnaar!
Ik dacht waarop baseert hij dat, maar Michel had wel gelijk. Ik heb erg genoten van de koers.
Mij valt overigens op dat nogal wat renners na hun vertrek bij de Rabobank (Flecha) zo enorm goed gaan rijden!
Ben ik te cynisch?
BeantwoordenVerwijderenBeste Harry en René,
BeantwoordenVerwijderenLijkt mij inderdaad cynisch. Als topsporter heb je soms een zetje nodig om opeens verder te komen. Ik maakte in 1992 in de hele triathlon van Almere mijn debuut en werd daar 5e. Het duurde vervolgen tot 1996 tot ik die belofte echt kon inlossen. Dat lag niet aan doping maar aan het feit dat ik een sportpsycholoog had geraadpleegd en ik vader werd. Gaf beide veel kracht waardoor ik mijn pr met een half uur kon verbeteren.
Dus het kan best zijn dan Langeveld een sportpsycholoog heeft geraadpleegd om te leren om te gaan met de druk etc. Binnen topsport ligt dat toch echt wel even anders dan bij goede amateurs (met alle respect hoor je dan te zeggen, tegenwoordig kan ik niet meer tegen hen op hoor).
Dit is binnen wielrennen nog niet echt gebruikelijk, vandaar de schroom misschien.
Onschuldig tot tegendeel bewezen is, is mijn stelling.