Ik ben er doorheen gekomen. De ellendige maanden november en december (en begin januari) zitten erop. Dat zijn de maanden zonder doel, zonder afzien. Eind oktober start de anticipatie: acht tot tien weken van regen, kou en modder buiten en een onaanvaardbaar aanbod aan lekkernijen binnen. De Tacx verschijnt uit de berging, maar staat verlaten op de veranda. Eens in de week wordt het roest van het vliegwiel afgereden, maar sessies duren nooit langer dan 50 minuten.
De oliebollenkramen staan op elke straathoek. Ze verschijnen steeds eerder, de uitbaters lijken mijn verslaving te kennen. Ze posteren zich op dagelijkse routes of zodanig dat de wind de geur van verse oliebollen precies mijn neus in blaast. Mijn weerstand wordt aangevallen met gezellige lichtjes en wintermuziek. Een oliebol 1 euro, tien voor 7! Discipline, discipline...
Maar het is inmiddels half januari. Het is koud. Zelfs in deze amateurwinter snijdt de wind diepe groeven in het gelaat, maar ik geniet met volle teugen. In de verte fluistert de lente dat ze eraan komt. De sportieve doelen worden tastbaar en zijn niet meer gelegen in een ander jaar.
Harry Koene
- Harry Koene
- Netherlands
- Fietsfreak, mooi-weer fietser. Liefst bergop, maar op vlakke beter. Zelfbenoemd EPO-kenner
Harry jongen,
BeantwoordenVerwijderenOliebollen waren er inderdaad. En ook marsepein, pepernoten, kerstkrantzen, zevengangendiners en zo voorts. Maar... Het is helemaal koud geweest! En regen is er ook niet gevallen... Ik hoop komend weekend de 1500ste trainingskilometer te noteren dit seizoen! Waarvan nul op mn Tacx (komt niet meer goed tussen ons)... Ik hoop je te zien op de Mont Ventoux in mei! Ivo
Gaat het wel goed met je?
Verwijderen