Topsport

Hij is zenuwachtig. Vandaag staat de belangrijkste etappe van de wedstrijd op het programma. De koninginnerit, het hooggebergte. De dagen hiervoor waren zwaar en vermoeiend, maar de geleverde inspanning zal in het niet vallen bij wat er vandaag moet worden gepresteerd. Urenlang zal hij zo scherp als een mes moeten zijn, de hartslag ver boven het omslagpunt. Hij zal niet winnen vandaag, voor hem is een knechtenrol weggelegd. Tijdens de ploegbespreking gisteren sprak iedereen vertrouwen uit, maar er is onzekerheid over het eindresultaat. Hij zal zijn werk doen. Knechten, water halen, ondersteunen. Maar de finish moet en zal hij halen.

Jaren van training gingen vooraf. Vorig jaar maakte de ploeg de sprong naar het grote werk. Hij had verwacht dat hij zonder veel problemen kon overstappen van clubwedstrijdjes naar internationale evenementen, maar de kracht van zijn tegenstanders was hem toch tegen gevallen. Vroeger was hij altijd vooraan te vinden, tijd genoeg voor een grapje en wat ontspanning. Nu mocht hij blij zijn als hij de finish haalde en bij de echt grote wedstrijden werd hij niet eens altijd uitgenodigd. De laatste weken was hij langzaam gewend geraakt aan het niveau, hoewel hij voorlopig niet tot de Grote Meneren zou behoren.


Zijn kleren heeft hij de avond tevoren klaargelegd, de schoenen zijn gepoetst. Vanochtend heeft hij zich nog met een nieuw mesje geschoren. Voorzichtig, geen wondjes! De ploegleiderswagen staat voor het hotel. Een laatste peptalk van zijn verzorgers. De korte rit naar de start wordt in stilte afgelegd. Hij stapt uit, fototoestellen klikken. Mark Rutte is in Brussel gearriveerd.