Het dichte achterwiel

Ik ben een stakker. Ik krijg het niet voor elkaar mijn hobby op een hobby-achtige manier te benaderen. Gewoon, relaxed, niet te fanatiek. Nee, ik moet altijd zo hard mogelijk fietsen, ik kan het niet verdragen als ik over de 25 kilometer naar mijn werk langer doe dan 45 minuten, ook al waait het nog zo hard.

Sinds ik een jaar of twee geleden het tijdrijden heb ontdekt, heeft mijn stakkerschap een nieuwe dimensie gekregen. Wielrenners houden van spulletjes, maar bij tijdrijders is dat fetisjisme van een hele andere orde. Een andere helm waarmee je ongeveer 0.25 Watt vermogen bespaart, mag heus wel € 250 kosten. Dat is toch helemaal geen geld?

De tijdritfiets was de eerste absolute noodzaak, maar eigenlijk gold dat ook voor het dichte achterwiel. Daar zat ik al een tijdje op te azen, maar ik liet mij - volkomen onterecht - weerhouden door het hoongelach van mijn wederhelft. Mijn argument dat als 40-plusser met een dicht achterwiel bij een tijdritwedstrijd geen uitzondering bent verminderde haar leedvermaak niet.

Het werd een Citec-wiel (alu-remrand, clincher, topkoop!).

Wat een geweldige uitvinding, het dichte wiel. Het geluid bij aanzetten is werkelijk betoverend, het houdt het midden tussen zagen en zoeven. Ik kijk wel eens verschrikt achterom, denkend dat er een brommende auto dicht op me rijdt. Het gevoel van snelheid is enorm. Een genot om op de fiets te mogen stappen!

Op internet zijn discussies te vinden over of je wel of niet mag trainen met een dicht achterwiel. De meeste kenners vinden van niet. De argumenten tegen kan ik niet helemaal doorgronden. Niet cool, of zoiets. Ik ben tamelijk gevoelig voor de mores van het peloton: schone fiets, geschoren benen, 2 identieke bidons, enzovoort enzovoort, maar mijn dichte wiel thuislaten gaat mij te ver. Het lawaai van het wiel is daarvoor te verslavend, ik kan niet meer zonder. Volgende vraag is natuurlijk of ook de tijdrithelm op en het snelpak aan moeten. Daar ben ik nog niet uit. Het geluid wordt wel zachter met die helm...

 

Geachte heer Contador

Geachte heer Contador,

Alvast gefeliciteerd met uw aanstaande overwinning in deze Vuelta. Toen u de Tour na een valpartij moest verlaten gaf niemand meer een cent voor de rest van uw seizoen. Alles had u op de Tour de France gezet. Het werd - zowel voor u als voor ons - een enorme deceptie. Ik gunde u de overwinning natuurlijk van harte, maar had daaraan voorafgaand graag een strijd op leven en dood met Froome en Nibali gezien. Alle anderen doen zoals u ook wel weet voor spek en bonen mee.

Hoewel de meesten dus niets meer verwachtten van uw seizoen, was ik er van overtuigd dat u in deze Vuelta met de bloemen zou gaan zwaaien. Scheenbeen gebroken, dat klinkt natuurlijk niet goed. Herstelperiode tenminste 6 weken. De foto's in rolstoel met gips waren aandoenlijk. U wentelde zich comfortabel in de underdog-positie, maar u en ik weten dat het met die breuk nogal meeviel. Dat u nog opstapte na die akelige valpartij in de Franse regen was natuurlijk niet alleen een teken van doorzettingsvermogen en uitstekende pijnbeleving, maar ook bewijs dat de breuk in het bot niet erg groot en invaliderend was. Ik zou de foto's graag zien en met een vergrootglas op zoek gaan naar het haarscheurtje, maar ik ga ervan uit dat u die radiologische gegevens niet openbaar zal maken.

U bent zoals u weet een aantrekkelijke renner. Aanvallen en maar aanvallen, ook als dat zinloos lijkt. Mooie zit, ook. Ik heb toch een paar opmerkingen. Dat gedoe met die biefstuk was niet alleen ongeloofwaardig, maar ook een beetje kleinzielig. Het lispelende zero-zero-zero-enz was lachwekkend. In dat opzicht kunt u beter een voorbeeld nemen aan uw vriend Alejandro Valverde. Die piept niet, neemt zijn verlies, en komt sterker (dan ooit!) terug. Niet meer doen, gewoon flink zijn.

Mijn laatste tip betreft uw manier van juichen. Ik zou willen adviseren te stoppen met dat pathetische pistoolschotje bij iedere overwinning. Kinderachtig gedoe, niet passend bij een renner van uw statuur. Ik weet niet of u de bijnaam El Pistolero zelf heeft verzonnen, maar nu u bijna 32 jaar oud bent is het tijd om ermee op te houden. Gewoon shirtje recht trekken en beide armen omhoog. Veel stijlvoller.

Nogmaals gefeliciteerd. Uitrijden is nu het devies. Uw concurrenten zijn uitgeschakeld: Quintana vindt het kennelijk belangrijker dat zijn belachelijke tijdritoverschoenen goed zitten dan dat hij een bocht een beetje fatsoenlijk aansnijdt. Froome is ondanks zijn leeftijd 'over the hill and picking up speed' en dan heb ik het niet over zijn daalcapaciteiten. Van Valverde heeft u niet veel te vrezen, denk ik, hoewel hij hoe ouder hoe sterker wordt. De tweejarige schorsting heeft hem duidelijk goed gedaan. Ik zou zeggen: hou het heel en maak er iets moois van!