Harry Koene

Mijn foto
Netherlands
Fietsfreak, mooi-weer fietser. Liefst bergop, maar op vlakke beter. Zelfbenoemd EPO-kenner

donderdag 17 juli 2014

Advies voor Froome

De afgelopen week in de Tour de France was sensationeel, waarbij de etappe over de Noord-Franse kasseien het absolute hoogtepunt was. De week ervoor had het goed doorgeregend, de klinkers konden er niet beter bijliggen: bruin en glad. Ook de dag van de etappe regende het stevig. De TV-beelden waren te donker om de koers tot in detail te kunnen volgen, maar de essentie was duidelijk: Pandemonium.

Grootste slachtoffer van die dag werd Chris Froome. Nog voor het geglibber op de kasseien moest beginnen was hij al een keer of tien van zijn fiets gevallen. Het was een treurig gezicht: Chris stond naast zijn fiets met het hoofd gebogen. Door de pijn in zijn polsen kon hij de fiets alleen met zijn onderarmen recht houden. Alle prednisonkuren, hoogtestages en doktersadviezen teniet gedaan door een lagedrukgebied over Midden-Europa. Gebroken kroop hij in de ploegleidersauto.

Zo niet Lars Boom. Die zat de hele dag breed lachend op zijn fiets. Hij vertelde 's avonds al jaren te dromen van een natte Parijs-Roubaix. Lars kijkt 's avonds naar het weerbericht en wordt mistroostig als er geen wolkje met druppeltjes achter het scherm van Gerrit Hiemstra verschijnt. Boom denkt dat hij van natte wegen houdt door zijn cyclocross-verleden, maar daar geloof ik niets van. Ik denk dat Lars als kleine jongen al door de modder rolde en ook bij temperaturen ver onder het vriespunt in zijn korte broek naar buiten rende.

Ik snap Chris Froome wel. Net als ik is hij een mooi-weerrijder. Zo'n type van zon, 30 graden, zwart asfalt. Bij een afdaling over natte wegen slaat het evenwichtsorgaan van Chris op tilt. Sturen gaat niet meer, paniek neemt de overhand. Froome heeft in zijn geboorteland Kenia duidelijk veel te weinig in de modder gerold. Hij moest zijn schooluniform natuurlijk schoon houden.

Froome zou een keer een winter met Boom op moeten trekken. Niet naar Afrika of de Canarische Eilanden voor een trainingsstage in de zon. Niks ervan! Trainen in Nederland: regen, kou, weer, wind. Die fantastische ochtendlijke twijfel over de kledingkeuze: drie of vier lagen, windstopper of winterjas? Dagelijkse ritten over de Brabantse wegen, waar mestlekkende tractoren het asfalt van een bruine ijslaag voorzien.Wekelijkse verplichting is ook de zondagse deelname aan de plaatselijke cyclocrosswedstrijd. Leer modderhappen, leer hopen op regen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten