De overslaande plaat van Maarten Ducrot

Het Nieuwe Wielrennen. Maarten Ducrot spreekt er al jaren over. De definitie is niet helemaal duidelijk en lijkt ook steeds te veranderen. Oorspronkelijk bezigde Ducrot de term vooral in de context van dopingrellen. In het eerste decennium van de 21e eeuw voorspelde hij dat er binnen 50 jaar niet meer over doping in het wielrennen zou worden gesproken. Naarmate de tijd vordert wordt de term ook gebruikt voor renners die zonder duidelijke strategie ten aanval trekken. Niet wachten tot de laatste drie kilometer voor de finish van een Alpenetappe, nee, gewoon ten aanval trekken zoals Andy Schleck in de Tour van 2011. Het Grote Lijden. Het Nieuwe Wielrennen.

Ducrot zag ploegleider Bjarne Riis een voortrekkersrol bekleden bij de invoering van het Nieuwe Wielrennen. Riis voerde in 1996 en 1997 intensieve experimenten uit naar de maximaal tolereerbare dosis van EPO. Hij kwam ver en won de Tour van 1996 met een hematocriet van 62-64% zonder daarbij relevante bijwerkingen te vertonen. Het onderzoek werd enkele jaren later zonder toestemming van de onderzoeker gepubliceerd. Maarten Ducrot vertelde eens dat hij met wielrennen stopte omdat
onder anderen Riis plotseling veel harder ging rijden en hij zich opgelicht voelde. Vreemd toch, gezien het feit dat Ducrot toegaf zelf onder andere testosteron corticosteroïden te hebben gebruikt in zijn carriere. De oplichter voelt zich opgelicht. Zou er pas sprake zijn van oplichting als je door gebruik van doping ook daadwerkelijk wat wint?

Voor de start van de Amstel Gold Race 2012 las ik de Lijst van de Hoop van Maarten Ducrot, waarin hij wielrenners noemt waarvan hij hoopte dat ze zouden winnen. Hij kreeg nog gelijk ook; Gasparotto won na een fantastische laatste 10 kilometer. Verbaasd was ik wel over zijn opmerking over Valverde. Hij hoopte dat Valverde de klassieker zou winnen omdat "hij overtuigd is van zijn onschuld" en "zijn gram wil halen". Huh?

Valverde is teruggekomen van een tweejarige schorsing omdat hij betrokken was bij de Fuentes affaire. Er zouden bloedzakken van hem zijn gevonden in de koelkast van Fuentes. U weet wel, die Spaanse gynaecoloog (!) bij wie ook Frank Schleck 'trainingsadviezen' inkocht voor enkele tienduizenden euro's. Valverde had er naar eigen zeggen niets mee te maken. Ook nadat in de bloedzakken DNA was aangetroffen dat identiek was met dat van Valverde hield hij vol dat hij onschuldig was en beledigde daarmee het intellect van ieder weldenkend mens.

Zou Ducrot werkelijk denken dat Valverde onschuldig is? Zou hij het persisterende ontkennen van Valverde zien als een bewijs a decharge? Hij had beter iets kunnen schrijven als: "Ik hoop dat Valverde wint. Net teruggekomen van een verdiende schorsing, krijgt hij nu een tweede kans om te laten zien dat hij nog steeds tot de sterksten behoort". Maarten Ducrot geeft perfect weer hoe het wielrennen in elkaar steekt en altijd in elkaar gestoken heeft: over doping wordt niet gesproken. Mart Smeets is vergeleken met Ducrot nog rechtlijnig. Hij geeft tenminste toe dat hij hypocriet is. Hij geeft toe dat hij weet dat er doping wordt gebruikt, maar veroordeelt renners pas als dat juridisch gebeurd is. Ducrot veroordeelt helemaal niet, maar roept te pas en te onpas dat met het "Nieuwe Wielrennen" het dopinggebruik geminimaliseerd is. Wat een naïviteit en onnozelheid.

Sportjournalisten hebben zichzelf nog geen controlerende functie aangemeten, hoezeer ze dat ook zouden willen uitstralen. Ze reizen van gemeenplaats naar gemeenplaats en graven nooit dieper dan een dun laagje. Net zo dun als het glanzende laagje olie op de benen van Valverde.

De Spaanse Dokter

Twee weken geleden werd ik op het industrieterrein tussen Utrecht en Maarssen aangereden door een auto. De schade aan mijn fiets was aanzienlijk, maar de schade aan mijzelf leek mee te vallen, hoewel ik behoorlijk veel last van mijn rechterschouder had. Omdat de klachten niet snel afnamen liet ik enkele dagen later een röntgenfoto van mijn schouder maken en stuurde die naar een chirurg in Spanje. Hij bekeek de foto, maakte in het Spaans een verslag op en stuurde dat terug. Ik liet het verslag vertalen, belde hem met behulp van de tolkentelefoon op voor advies. Gelukkig was er geen operatie nodig. De chirurg in kwestie is geen beroemdheid. Hij heeft geen enkel wetenschappelijk artikel over schouderklachten gepubliceerd. Toch is hij mijn wonderdokter. Tikje omslachtig, maar ik ben dik tevreden. Nederlandse dokters zijn volstrekt niet bekwaam in dit soort typische fietsblessures. Toch?

Ik kan me dan ook goed voorstellen dat veel wielerploegen gebruik willen maken van de diensten van José Ibarguren. Vorig jaar nog actief bij OmegaPharma-Lotto, dit jaar bij OmegaPharma-QuickStep. De wielrenners verdienen de allerbeste zorg! Ook handig om een Spaanssprekende arts in de gelederen te hebben. Oh nee, toch niet, er zijn geen Spaanse wielrenners in de ploeg. Hoe dan ook, Ibarguren heeft fraaie palmares. Toch?

In 1999 werkte hij voor Lotto. Door Willy Voet werd hij een dopingdokter genoemd, maar dat was natuurlijk gelogen. Een jaar later ging hij voor Banesto werken. Een ex-wielrenner (Thomas Davy) claimde dat er in Banesto al vele jaren een gestructureerd dopingprogramma bestond, waarbij hij dacht dat iedereen er aan mee deed. In 2002 verhuisde Jose naar Lampre. Vervelend dat kort na de Tour een Lampre-camper werd doorzocht waarbij verschillende dopingmiddelen werden gevonden in een koffer van Ibarguren. Die waren natuurlijk niet voor de renners bedoeld, vertelde hij de politie. Enkele dagen eerder was de echtgenote van Rumsas (Lampre, 3e in de Tour) aangehouden met EPO, corticosteroiden e.d. in de auto. Uiteraard ook niet bedoeld voor de Lampre-ploeg, waarom zou je dat denken?
Vanaf 2004 werkte José drie jaar voor Euskaltel, waar hij talenten als Iban Mayo bijstond. Ploegleider Mauro Gianetti heeft altijd een fijn oog voor talent gehad en trok Ibarguren naar Saunier Duval. Stom toeval natuurlijk dat Piepoli en Ricco op doping werden betrapt. Daar had de Spaanse dokter niets, maar dan ook helemaal niets mee te maken.

Vorig jaar won Philippe Gilbert overal waar hij aan de start verscheen. Het hele seizoen door, vanaf Brabantse Pijl via Tour de France tot de najaarsklassiekers. Tom Boonen had een slecht seizoen in 2011. Dit jaar heerst Tom Boonen over het voorjaar. Hij overwoog zelfs de Amstel Gold Race te rijden, maar realiseert zich dat dit zijn geloofwaardigheid ernstig zou ondermijnen. Hij reed de eerste van de 'Ardense' klassiekers nooit eerder en je hoeft geen kenner te zijn om Tommeke als niet-klimmer te beoordelen. Gilbert moet zijn eerste overwinning in 2012 nog behalen. Waren er grote veranderingen in voorbereiding? Niet echt, het enige is dat medische adviezen van Ibarguren verhuisden van Gilbert naar Boonen. Toeval natuurlijk

Vandaag (12-04-12) werd bekend dat Ibarguren door de Italiaanse justitie in staat van beschuldiging is gesteld in het kader van de Mantova affaire (Velonation). Toen keek José al over de grenzen: hij had vanuit Spanje contact met een apotheek 1600 km verderop. Zal natuurlijk over niet meer dan een paracetamolletje gaan...